صدای نکره......

درود:..........
اگه دوباره عربدوستان و عرب ستایان اعتراض نمیکنند امروز میخوام یکی دیگه از انتقاداتم رو در وصف این عرب جماعت بیان کنم.  می خوام راجب چیزی بنویسم که میدونم خیلی از شما که تو ایران یا حتی جایی به جز یه کشور عربی هستید درکش نمیکنید. همونطور که من وقتی تو ایران بودم متوجهش نبودم اما به محضی که پامو اینجا گذاشتم تازه قدرش رو دونستم. اینم حکایت ما شده که تا وقتی تو ایران بودیم قدر خیلی از چیزا رو نمیدونستیم ولی از وقتی اومدیم اینجا متوجه یه چیزایی میشیم که تو ایران شاید یه بار هم بهش توجه نکرده بودیم .
همانطور که قبلا هم گفتم این جماعت هیچ گونه استعدادی در هیچ زمینه ای به جز دید زدن  ندارند و این تا حدی هست که حتی در ترویج دین خودشون هم به قدری ناشیانه و عصر حجری برخورد میکنن که اگه یه توریست خارجی یاد اینجا و یک کیلومتریه یه مسجد واسه موقع اذان چنان زهره ای ازش مترکه که تا عمر داره به اسلام و مسلمین فحش میده.
من تو این عمری که تو این ۴ سال اینجا حد دادم یک ار ندیدم یه مسجد یه موذن خوش صدا داشته باشه که آدم رو فراری نده . فقط یک مسجد . اونم همون مسجد ایرانی خودمونه. حالا نه اینکه بگیم مسجد هم کم هست . هر کی در خونه خودش یه مسجد ساخته که موقع نماز دیگه زیاد راه نره که لاغر شه! ولی تو این همه یه آدم خوش صدا پیدا نمیشه. صد شرف به آوازخوندن کیسه کش حموم تو ایران.
من نمیدونم کی به اینا گفته اذان گفتن پشت بلند گوی مسجد صواب داره که هر صدا نکره ای میره پشت این بلندگو و گوش عالم رو کر میکنه.
یعنی اینقدر شعور نیس که بفهمن یه جور اذون بگن که مردم به مسجد جذب بشن نه فراری. حالا اگر هم یه خوش صدا تو این سرزمین برهوت یافت نمیشه خوب مگه مجبورید چه چه بزنید . خوب مث بچه آدم عادی بخونید. ......
سر همین موضوع این عموی من یه بار نزدیک بود سکته قلبی کنه . تازه یه خونه جدید اجاره کرده بودن و بعد از کلی اسباب کشی  شب میاد یه خواب راحت کنه که  ساعت ۵ صبح با صدای نکره ای برق میگیردش و چنان مث فشنگ میپره که نزدیک بوده روحش رو رو تخت جا بذاره و این باعث میشه که صبح همون روز بره خونه رو پس بده......
دیگه واسه همه ما هم تجربه شده که اگه تو این مملکت خواستی خونه بگیری باید ۵۰۰ کیلومتر از مسجد فاصله داشته باشه وگرنه بیچاره ای.....
در آخر هم شعری از عالیجناب مولانا می نویسم که گویا ایشون هم از دست این جماعت دلخوشی نداشتند............

موذن زشت آواز...........

یک موذن داشت بس آواز بد                           در میان کافرستان بانگ زد
چند گفتندش:( مگو بانگ نماز)                        که شود جنگ و عداوتها دراز
او ستیزه کرد و پس بی احتراز                          گفت در کافرستان بانگ نماز

خلق خایف شد ز فتنه ی عامه ای                    خود بیامد کافری با جامه ای
شمع و حلوا با چنان جامه ی لطیف                  هدیه آورد و بیامد چون آلیف

پرس پرسان کاین موذن کو ؟ کجاست؟             که صلا و بانگ او راحت فزاست
( هین چه راحت بود زان آواز زشت؟)                    گفت کآوازش فتاد اندر کُنشت

دختری دارم بس لطیف و بس سَنی                  آرزو می بود او را مومنی
هیچ این سودا نمی رفت از سرش                      پندها میداد چندین کافرش

در دل او مهر ایمان رسته بود
همچو مَجمر بود این غم. من چو عُود (این غصه چون آتشدانی بود و من را درخود میسوزاند) 

در عذاب و درد و اَشکنجه بُدم                     که بجنبد سلسله او دَم به دَم

هیچ چاره می دانستم در آن                       تا فرا خواند این موذن آن اذان
گفت دختر :( چیست این مکروه بانگ؟)        که به گوشم آمد این دوچار دانگ

من همه عمر این چنین آواز زشت               هیچ نشنیدم در این دیر و کُنشت

خواهرش گفت (که این بانگ اذان                  هست اعلام شعار مومنان)
باورش نامد بپرسید از دگر                          آن دگر هم گفت:( آری ای پدر)

چون یقین گشتش رُخ او زرد شد                 از مسلمانی دل او سرد شد
باز رّستم  من ز تشویش و عذاب                دوش خوش خفتم در آن بی خوف خواب

راحتم این بود از آواز او                                هدیه آوردم به شُکر . آن مرد کو؟
چون بدیدش گفت:( این هدیه پذیر! )             که مرا گشتی مُجیر و دستگیر

آنچه کردی با من از احسان و بِر                  بنده ی تو گشتمی من مستمر
گر به مال و ملک و ثروت فّردمی                  من دهانت را پراز زر کّردمی

والسلام....................